.jpg)
We zeggen en schrijven, woensdag 27 oktober 2021 ; de bestuursvergadering start om 20 uur. Tegen die klok sijpelt iedereen binnen. Iedereen, behalve Filiep. We dachten dat hij wat later zou zijn. Het was niet zijn gewoonte noch om niet te komen, noch om niet te verwittigen.
Een raar gevoel bekroop me… Rond 8u10 hoorden we de deur beneden opengaan. ‘Filiep zal daar zijn’, riep iemand. Maar niemand kwam naar boven. ‘Dat is zijn gewoonte niet’, zei ik. De vergadering was al gestart en de agendapunten werden één voor één besproken en afgewerkt. Rond half negen merkte iemand nogmaals op dat dit niet Filieps normale manier van doen is. Tom Verbanck repliceerde met ‘Ik moet nog bellen naar Frederik (zijn neef) en kan meteen eens polsen naar Filiep’. ‘Doe dat misschien eerst’ was zowat unaniem de mening. Tom belde, had Frederik onmiddellijk aan de lijn, vroeg wat hij moest vragen en eindigde met ‘À propos, heb jij Filiep onlangs gezien?’. Frederik antwoordde dat het al wel een paar dagen geleden was en stelde voor om eens een kijkje te nemen op zijn appartement. We vonden dit best prima… De vergadering ging voort.
Rond 21 uur kreeg Tom telefoon terug van Frederik….met de melding dat Filiep er niet meer was, overleden, naast zijn bed gevonden in een niet aan te ziene toestand.
Iedereen zat er stomverbaasd, niet wetend wat gezegd ; de vergadering was meteen over. Geen enkel punt werd nog besproken. Geveld door dit plotse verlies en als geslagen honden verlieten we allen rond halftien de vergadering…onze G.C., boegbeeld van de club, is niet meer…
We zijn nu één jaar later en al vele keren is Filiep ter sprake gekomen, verbaal of in gedachten. Zijn gedachtenis is levendig op de club, in de kantine. Nu, één jaar later komt er een aandenken bij, met dank aan Philip Deceuninck.
Al dikwijls stelde ik me de vraag hoe het zo ver is kunnen komen, maar ja, niemand heeft het eeuwig leven in pacht. Vroeg of laat komt er een einde, maar zo bruusk op een al bij al jonge leeftijd, dat hield niemand voor waar. Filiep had geen leven als een ander, maar nadenkend over, denk ik dat vooral de coronaperiode Filiep pijn gedaan heeft. Het gemis aan voetbal, het verplicht thuis blijven, gebrek aan sociaal contact buiten zijn warme familie om, dat moet ongetwijfeld op hem ingehakt hebben. Hij, die van ‘zijn’ KSVR zijn troetelkind gemaakt had. Hij stond voor de waarden waar hij voor stond en vocht ervoor als een leeuw ; helaas, de vele maanden zonder voetbal, hebben bepaalde processen versneld.
De week voor zijn heengaan had hij nog een lang en goed gesprek met Bart Wenes en zelf zag hij de noodzaak van een ommeslag ook wel in, maar helaas beslisten andere factoren over zijn leven…gedane zaken nemen geen keer.
Nu, één jaar later, ben ik ervan overtuigd dat hij met bijzonder veel trots naar ‘zijn’ club aan het kijken is. Er is veel moois gebeurd in dat jaar: de kampioenstitel van de ploeg van Berry, de knappe titelstrijd van de ploeg van Danny, de Beloften die tot de laatste wedstrijd voor de titel speelden, de promotie van de dames naar 1ste Provinciale en finaal, de ultieme wedstrijd tegen VK Linden met promotie naar Nationale 3. Een mooier eerbetoon kan je aan een afscheidnemende persoon niet bieden, ook al is dit in het geval van Filiep, postuum.
Hij had zich per 1 juli 2021 samen met mij ingeschreven voor het Wandelvoetbal, nam ook al eens deel aan een training en zou zeker het eigen tornooi en de trip naar Mallorca meegemaakt hebben, zoals we in een ver verleden nog samen het tornooi in Rouen opgefleurd hebben…
Die herinnering, samen met de vele momenten waarop we discussieerden over hoofdzakelijk voetbalregels en -spel, blijven me bij. De avonden waarop ik bij je kwam en je computer- of softwareprobleempjes hielp oplossen, eindigden steevast in gesprekken over voetbal in de meeste diverse aard ook. De hardnekkigheid waarmee je principes verdedigde ; je kennis van de reglementen, waarbij je de mensen van de Bond soms te slim af was ; je vele (voetbal)kennissen in West-Vlaanderen en daarbuiten, dat was allemaal zo uniek en dat gebrek aan hebben we proberen in te vullen. Stefaan en sinds kort ook Luc, hebben het reglementaire en administratieve voor zich genomen. Martin en Dirk, alles rond subsidies. Kurt, Ann, Stefaan en Luc verzorgen nu de relaties met de Bond en e-Kickoff; Marc de scheidsrechtersbegeleiding en alle andere kleine en grotere taken zijn verdeeld over bestaande en nieuwe mensen. En zo draait de club verder ; het leven gaat voort en een mooiere hulde dan met velen uw erfenis over te nemen, bestaat er mijns insziens niet…
Filiep, vriend en copain van vele figuurlijke oorlogen, het ga je goed hierboven en wij, wij ploegen voort en werken verder aan en voor de mooie club, die je eigen was…
27 oktober 2022
Dirk Maesen
.jpg)
.jpg)
